Wczoraj, w czasie dyskusji pod zaginionym pomnikiem Marszałka, bloger Almanzor napisał:
"@Panna Wodzianna A polską marynarkę wojenną tworzyli m.in. podwodniacy z Austro-Węgier !
Poryczałem się ze śmiechu na dobranoc ..."
Tem samem Almanzor obśmiał się z pozostawionego przez Wodziannę (nie wiem gdzie) komentarza, że fakt taki miał miejsce. Słowo się rzekło, udowodnić trzeba.
Linenschiffleutnant Hugo Pistel (Hugon Teofil Pistel), ur. w Lembergu (1890), oficer Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine (K.u.K. Kriegsmarine); absolwent Szkoły Aspirantów Morskich w Fiume (Rijeka).
dowódca:
- k.u.k. U11 12 Jan 1918 - 19 Jun 1918
- k.u.k. U14 19 Jun 1918 - 1 Nov 1918 (zwodowany we Francji jako Curie)
kumple z wojska: Georg Ritter von Trapp (byl przed Pistelem dowódcą U14).
Można zajrzeć jeszcze w wykaz Polaków - oficerów marynarki Austro-Węgier (k.u.k.Kriegsmarine).
Zweryfikowany stopień wojskowy w Polsce: komandor porucznik.
1921. W tym roku podniesiono banderę wojenną na pierwszych w Polskiej Marynarce Wojennej trałowcach. Były to cztery poniemieckie okręty nabyte od fińskiego przedsiębiorstwa "SKAGSBYRO". Z tych jednostek oraz dodatkowo dwóch kanonierek utworzono pierwszy w naszych dziejach morski zespół taktyczny o nazwie "Dywizjon Ćwiczebny", później przemianowany na dywizjon minowców, składający się z dowództwa i dwóch grup okrętów. Jego dowódcą został kmdr por. Hugo PISTEL (źródło).
Jeden z inicjtorów uchwalenia ustawy o budowie portu w Gdyni (1922).
Potem - jak twierdzą niektórzy - wypadł z Marynarki Wojennej, bo II RP preferowała oficerów floty rosyjskiej.
1924. Powstaje czasopismo "Morze", jako organ Ligi Morskiej i Rzecznej. Naczelnym Jest Hugo Pistel.
Druga połowa lat 20. - naczelnik wyydziału morskiego Ministerstwa Przemysłu i Handlu.
Był jeszcze szefem rady nadzorczej (!) Państwowej Szkoły Morskiej w Gdyni, współzałożycielem Yacht Klubu Polskiego, dyrektorem Ligi Morskiej i Kolonialnej. Był attache morskim w Sztokholmie, potem szefem wydziałów marynarki handlowej w Paryżu i Londynie.
5 września 1939 delegowany do Sztokholmu dla zorganizowania bazy dla okrętów podwodnych.
Potem w Londynie, od 1941 poza służbą. Zmarł w 1954.
